مدرسه ی فیضیه ی قم
مدرسه ی فیضیه قم که در جوار حرم حضرت معصومه (س) قرار گرفته،
یکی از حوزه های علمیه مشهور شهر قم است.
این بنا قبل از مدرسه ی دارالشفا بوده و در ابتدا به مدرسه ی آستانه شهرت داشته است؛
سپس در قرن ششم هجری تا اواخر قرن یازدهم هجری و در نیمه ی نخست سال ۱۳ هجری قمری نام فیضیه بر آن نهاده شد.
به دلیل کتیبه ای که بر سر در ایوان جنوبی قرار داشته،
آن را به شاه طهماسب اول صفوی نسبت داده اند.
ساختمان مدرسه دارای چهار ایوان است،
در دو طبقه با چهل حجره، که حجره ی پایینی را متعلق به عصر قاجار و چهل حجره ی بالایی را متعلق به قرن چهاردهم هجری قمری می دانند.
قدیمی ترین بخش مدرسه، ایوان جنوبی آن است که با کاشی های زیبای معرق،
متعلق به عصر صفوی تزئین شده است.
ساخت فعلی مدرسه توسط فتحعلی شاه در سال ۱۲۱۳ و ۱۲۱۴ هجری قمری بنا شده است.
مدرسه ی فیضیه ی قم
امام خمینی (ره) در سال ۱۳۰۱ پس از ورود به شهر قم در مدرسه فیضیه در حجره ی ۲۳ سکونت داشتند
. مدرسه ی فیضیه در سال ۱۳۴۱ و ۱۳۴۲ دوبار هدف حمله ی نظامی رژیم پهلوی قرار گرفت.
در روز عاشورا امام خمینی در تاریخ ۱۳ خرداد ۱۳۴۲ هجری شمسی در مدرسه ی فیضیه سخنرانی کرده و
از حکومت پهلوی و دولت آمریکا و اسراییل که نفوذ زیادی بر محمدرضا پهلوی داشتند، انتقاد کرد.
به دنبال این سخنرانی، در صبح ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به منزل امام حمله کرده،
او را دستگیر و به زندانی در تهران منتقل کردند.
به دنبال این حادثه قیام ۱۵خرداد ۱۳۴۲ مردم قم به وقوع پیوست.
بنای فعلی مدرسه توسط فتحعلی شاه در سال ۱۲۱۳ و ۱۲۱۴ هجری قمری ساخته شد
و در سال ۱۳۷۰ هجری شمسی زیرزمینی در وسط مدرسه بنا شد
و کتابخانه ی مدرسه به طور کلی باز سازی شده و گسترش یافت.
شاه عباس صفوی و شیخ بهایی کتاب هایی را نیز وقف کتابخانه کردند.